Από τη νηπιακή ηλικία ο άνθρωπος ωθείται να συνθηκολογήσει με την παραίτηση. Αναγκάζεται να θυσιάσει τις πολλαπλές δυνατότητες με τις οποίες γεννιέται, και η ατομικότητα και η μοναδικότητα του εξουδετερώνονται με συνοπτικές διαδικασίες καλουπώματος σκέψης, γνώσης, ενδιαφερόντων κτλ. Το σύστημα τον παραλαμβάνει από πολύ νωρίς, τον καθοδηγεί, τον αποστειρώνει και τον συρρικνώνει, μέχρι να μετατραπεί στον τύπο ανθρώπου που μπορεί εύκολα να ενταχθεί στα ελεγχόμενα σχήματα και να ταυτιστεί με μια ετικέτα.
Χρειάζεται σθένος και βαθιά επίγνωση του εαυτού για να κρατηθεί κανείς έξω από τα μαζικά σχήματα και να μην υποκλιθεί στην ανάγκη του ανήκειν. Αυτή η εγγενής επιθυμία του και ο φόβος μήπως και «ξεμείνει» είναι που τον καθιστούν ένα εξαρτημένο θύμα του συστήματος. Του συστήματος, που θέλει το άτομο όχι αυτόνομο αλλά ταυτισμένο μ ένα αναγνωρίσιμο προσωπείο και κατ επέκταση απόλυτα ελεγχόμενο..
Διηδάμεια
Πολύ σωστά!
ΑπάντησηΔιαγραφή